iskandinav mitolojisine dayanır. 13ün uğursuzluğu loki'den, cumanın uğursuzluğu frigga'dan gelir.
ayrıca cuma günü isa’nın çarmıha gerildiği ve adem ile havva’nın yasak meyveyi yediği gün olduğu için uğursuz sayılır.
gelin anlatıyorum. bak sana anan baban anlatmaz.
şimdi selahattin eyyubi'nin karşısında haçlı seferleri bozguna uğradığında, tapınak şövalyeleri de şanlarını kaybettiler. (1187 hittin savaşı.) çünkü o zamana kadar tapınak şövalyelerinin katıldığı savaşlarda, tanrının da onların yanlarında olduğu inancıyla vardı. ancak müslümanlar kazanıyordu ve bu durumda akıllarda şüphe ortaya çıktı. acaba tanrı gerçekten de tapınak şövalyelerinin iddia ettiği gibi onların yanında değil miydi?
o savaşla birlikte ilk kez bir tapınak şövalyesi kumandanı da esir iken para karşılığı serbest kalmıştı. ancak tapınak şövalyelerinin mentalitesi "ya ölürsün ya esir düşersin ama asla parayla alınmazsın." idi. bu da kendi içlerinde bir kırılma noktası oldu, kutsal kural bozulmuştu.
tapınak şövalyeleri aslında hem rahip hem savaşçıydılar. dini kullanarak da inanılmaz paralar ve topraklar kazanmışlardı. organize ve zenginlerdi. kilisenin iştahını da bu para çekmiyor değildi.
iftiralar ve zayıflama dönemi de onların sonunu getirecekti. artık haçlı seferleri olmuyordu. kutsal toprakların kaybı onların kendi içinde didişmesi yüzünden oldu deniliyordu. onların varlığına neden gerek vardı ki? belli ki tanrısal bir güç yoktu arkalarında.
kilise onları eşcinsellik, incil yakma, sapkınlık, küfür ve isa'ya hakaret suçundan yargıladı. bunu yaparken de filistin askısı denilen bir yöntem kullandılar. inanın bana o yöntemi sende bende uygulasalar olan olmayan her şeyi itiraf ederiz.
13 ekim 1307'de ise toplu tutuklanmalar ve cadı avı başladı. auto da fe! bu yüzden her 13'e denk gelen cumalar uğursuz kabul edilir.
1
+
-entiri.verilen_downvote
hz. isa’nın çarmıha gerilmesinden önceki son yemeğinde toplam 13 kişi bulunuyordu; isa ve 12 havari. sonraları 13 sayısını çağrıştıran bu sayının geçtiği herşey lanetli, kötü, korkunç olarak nitelendirilmeye başlandı. ibraniler’e göre 13 sayısının uğursuz olmasının nedeni ibrani alfabesinin 13’üncü harfinin "mavet" (ölüm) sözcüğünün ilk harfi olan "m" olmasıydı. hammurabi kanunları listesinde ise 13 sayısı atlanmıştı. kimi ülkelerdeki bir çok otel müşterisi 13 numaralı odada kalmayı reddeder; bu nedenle kimi otellerde oda numaraları 12, 12a, 14 olarak devam eder.
kimi toplumlarda ise 13 sayısının uğuruna inanılıyor. örneğin meksika’da, keltik ve germen toplumlarında bu sayı genelin tam tersine önemli, kutsal ve şans getiren bir sayı olarak görülüyor. islam dünyasında da genel inanışın aksine 13 rakamına ayrı bir değer veriliyor. müslümanlar için önem taşıyan bazı önemli tarihlere ait rakamların toplamının 13 çıkması bunun nedeni olarak gösteriliyor
13. cuma’nın uğursuzluğuna dair ilk yazılı metin ise gioachino rossini’nin 1869’daki biyografisinde rastlanmıştı: “rossini sonuna kadar sevecen arkadaşlarıyla çevrelenmişti; ve eğer doğruysa, birçok italyan gibi cuma’yı ve 13’ü uğursuz olarak adlederdi, 13. cuma gününde ölmesi de dikkat çekiciydi.”
13. cuma ile ilgili bir başka hikaye ise tapınak şövalyeleri’ne ait. nathaniel lachenmeyer’in “13: dünyanın en meşhur batıl inancı” kitabında şöyle yazar: “tapınak şövalyeleri 1118’de kudüs’te manastırın ordusu olarak kuruldu. haçlı seferleri sırasında hıristiyan hacıları koruyacaklardı. sonraki iki yüzyıl boyunca tapınak şövalyeleri aşırı derecede güçlü ve zengin oldu. bu güç karşısında kendini tehdit altında hisseden ve servetlerini ele geçirmek isteyen kral philip, fransa’da 13 ekim 1307 cuma günü şövalyelerin topluca tutuklanmasını istedi.” şövalyeler daha sonra yakılmıştı.